நானும் என் லவ்வும் - 5

உன் மேல் கோபம்தான் அன்பே
உன்னைபற்றி மட்டுமே
நினைக்க வைத்து 
என்னை
சுயநலவாதியாய்
மாற்றிவிட்டாய் என்று ...

பகுதி - 1

பகுதி - 2

பகுதி - 3

பகுதி - 4

நண்பர்களே நான் இந்த கதையை எழுத ஆரம்பிக்கும் போது முழு கதையையும் சுருக்கமா எழுதிடலாம்னு நினைச்சேன், ஆனா எழுத எழுத அனுமார் வாலாட்டம் அது பாட்டுக்கு நீண்டுகிட்டே போகுது, அதனால இந்த பதிவு ஏறக்குறைய கிளைமேக்ஸ் மாதிரி, இதோட போதும்னு நினைச்சீங்கன்னா சொல்லுங்க நிறுத்திடறேன், மேற்கொண்டு என்ன நட்ந்ததுன்னு தெரிஞ்சுக்கனும்னா விருப்பப்பட்டீங்கன்னா சொல்லுங்க மேற்கொண்டு தொடருகிறேன், ஏன்னா உங்க பொறுமையை இதுக்கு மேல சோதிக்க எனக்கே பொறுமை இல்லை ... 

மூணு பேரும் கிளம்பினோம், நேரா வீட்டுக்கு போனேன்,

டேய் எங்கடா போற,

நில்லுடா வீட்டுக்கு போய் கை கால் மூஞ்சி எல்லாம் கழுவிட்டு டிரஸ் மாத்திட்டு போலாம்டா

டேய் ஏற்கனவே டைம் ஆயிருச்சி, இன்னும் இதெல்லாம் பண்ணிகிட்டு இருந்தா அவ போயிருவா, அப்படியே வா, நல்லாத்தான் இருக்கு

விட மாட்டான் போலருக்கே, எப்படியாவது லேட் பண்ணிடலாம்னு பார்த்தா, என்னை விட இவனுக்குதான் அவசரம் போல இருக்குது

அதெல்லாம் முடியாது, லவ் பண்றது நானு, இந்த அழுக்கு பனியன், வேட்டியோட எல்லாம் என்னால வரமுடியாது, வேணும்னா இன்னொரு நாள் மொட்டையனை கூட்டிட்டு போலாம்

ஏண்டா நீவேற இவ்வளவு தூரம் கிளம்பி வந்துட்டு ஆசை காட்டி அவன ஏமாத்தாத

அப்ப அஞ்சு நிமிசம் வெயிட் பண்ணுடான்னு சொல்லிட்டு அவசர அவசரமா சட்டை மாத்தினேன், அதகூட மாட்ட அவனுங்க விட மாட்டேங்கறாங்க, இருங்கடா இருங்கடான்னு சொல்ல சொல்ல ஏறக்குறைய என்னை தூக்கிட்டே போயிட்டானுங்க

டேய் பேர் அண்ட் லவ்லியாவது போட்டுக்கறேண்டா விடுங்கடான்னு கத்தினேன், அவனுங்க கேட்டாத்தான, அவசர அவசரமா சைக்கிள்ள உட்கார வெச்சு கிளம்புனானுங்க,

என் பிரண்டு சொன்னான், டேய் டைம் இப்பவே ரொம்ப ஆயிருச்சு, நான் முன்னாடி போய் பார்க்கிறேன், இன்னேரம் டியூசன் முடிஞ்சாலும் முடிஞ்சிருக்கும், நீங்க பின்னாடியே வாங்க, டியூசன் விட்டுருந்தாங்கன்னா முன்னாடியே வந்து சொல்றேன்னுட்டு போயிட்டான்

நானும் மொட்டையனும் அவனோட சைக்கிள்ள முடிஞ்ச அளவுக்கு வேகமா போயிட்டு இருந்தோம், அய்யர் வீதி தாண்டி திரும்புனா கடை வீதி வந்துரும், அதை தாண்டி போனாத்தான் டியூசன் செண்டர், நாங்க அய்யர் வீதி பாதி தூரம் போகறதுக்குள்ள என் பிரண்டு தலைதெறிக்க சைக்கிள் ஓட்டிட்டு எதிர வந்துகிட்டு இருந்தான், அவன பார்த்ததும் நாங்களும் சைக்கிள நிறுத்துனோம்.

ஏண்டா என்னாச்சு

டியூசன் முடிஞ்சிருச்சுடா, அவங்க கிளம்பிட்டாங்க, பாதி தூரம் வந்துட்டாங்க, இனி அங்கே போய் பேச முடியாது

அய்யா தப்பிச்சோம்டா சாமின்னு நினைச்சேன், அப்ப சரி விடுங்கடா இன்னொரு நாளைக்கு பார்க்கலாம்னேன்,

டேய் பாவம்டா மொட்டையன், இன்னொரு நாளைக்கு எப்படிடா வருவான், பேசாம இங்கயே வச்சு பேசிருடான்னான்,

இங்கயா முடியவே முடியாது, உங்களுக்கு வேற வேலை இல்லையா, இது அவங்க ஏரியா, யாராவது பார்த்தா பிரச்சனையாகிடும்டா

ஒன்னும் ஆகாதுடா, ஞாயித்து கிழமை மத்தியானம் யாருமே இருக்க மாட்டாங்க, நான் வேணா உன்கூட நிக்கிறேன், தைரியமா பேசுடா, பேசுடான்னு உசுப்பேத்தறானுங்க,

நான் எவ்வளவோ சொல்லியும் கேட்கவே மாட்டேங்கறானுங்க, இங்க ஒன்னு சொல்லியாகனும். அய்யர் வீதி எண்டுல போஸ்ட் ஆபிஸ், அது பக்கத்துலேயே போலீஸ் ஸ்டேசன் இருக்குது, நாங்க நின்னுகிட்டு இருந்தது போஸ்ட் ஆபிஸ் பக்கத்துல,

சரி ஆனது ஆகட்டும்னு போஸ்ட் ஆபிஸ் முன்னாடி நின்னேன், என் பிரண்டு வெவரமா பத்தடி தள்ளி போஸ்ட் பாக்ஸ்கிட்ட நிக்கிறான், மொட்டையன் ரோட்டுக்கு ஆப்போசிட்ல ஒரு வீட்டு முன்னாடி சைக்கிள ரிப்பேர் பண்றமாதிரி நிக்கிறான், போலீஸ் ஸ்டேசன்ல இருக்கற ஏட்டு வேற என்னயே பார்க்கிற மாதிரி இருந்தது, ஆகா நல்லா மாட்டிகிட்டம்டா, சிக்குனம்னா ஈவ் டீசிங் கேசுல உட்கார வெச்சிடுவாங்களோ என்னமோன்னு மனசுல நினைச்சிகிட்டு இருந்தேன்.

முன்னயாவது என்ன பேசனும், எப்படி பேசனும்னு நைட்டு வீட்டுல உட்கார்ந்து விடிய விடிய டிரைனிங் எடுப்பேன், இப்ப திடீர்னு கூட்டிட்டு வந்துட்டானுங்க, என்ன பேசுறதுன்னு ஒன்னும் புரியல, ஏதோ ஒன்னு பேசனும், என்ன பேசலாம்னு நான் யோசிச்சிட்டு இருக்கும்போதே கரக்டா போலீஸ் ஸ்டேசன் திரும்பி அவளும், அவ பிரண்டும் அய்யர் வீதிக்குள்ள நுழைஞ்சாங்க, என் பிரண்டுக இரண்டு பேரும் சைகை மூலம் பேசிட்டு இருந்தானுங்க, டேய் அதுதான் அவன் ஆளுன்னு,

சரி ஆனது ஆச்சு பேசிரலாம்னு முடிவு பண்னினேன், இப்ப எனக்கு முன்ன மாதிரி பயம் இல்லை, அவகிட்ட பேசுனா கண்டிப்பா திருப்பி பேசுவா, சிரிச்சிட்டு போவான்னு ஹண்ட்ரட் பர்சண்ட் நம்பிக்கை இருந்தது மனசுக்குல்ல, அவ கொஞ்ச கொஞ்சமா நெருங்கி வர ஆரம்பிச்சா,

அவ பக்கத்துல வந்ததும், நானே அவங்ககிட்ட நெருங்கி போனேன், அவ மூஞ்சில சிரிப்பு மிஸ்சிங், அதவிட அவ என்ன கண்டுக்காத மாதிரி நேரா பார்த்துட்டு போனா, நான் இது இரண்டையும் கவனிக்க தவறுனேன், நேரா எதிர்ல போய் நின்னேன், அவங்களும் நின்னாங்க, என்ன பேசறதுன்னு தெரியல, அதனால சும்மானாச்சுக்கும் எதாவது பேசுவோம்னு,

எதுக்குங்க என்ன பார்த்து சிரிச்சீங்கன்னு கேட்டேன்,

அதுக்கு அவளும், நீங்க ஏன் என்னை பார்த்தீங்கன்னு கேட்டா, 

நான் சும்மாதான் பார்த்தேன்னு சொன்னேன்

நானும் சும்மாதான் சிரிச்சேன்னு சொன்னா

இது என்னடா கொடுமைன்னு நினைச்சுகிட்டே சரி எத்தனையோ பேர் இருக்கயில்ல என்னை மட்டும் பார்த்து ஏன் சிரிச்சீங்க, அதுக்கு என்ன அர்த்தம்னு கேட்டேன்,

அதுக்கு அவ சொன்னா பாருங்க பதிலு, அத கேட்டு அடிக்கற காத்து அப்படியே நிக்குது, கடல் அலைகளும் அப்படியே நிக்குது, காத்துல ஆடுற மரங்களும் அப்படியே நிக்குது

அவ என்ன சொன்னான்னா ....

உன் வயசு என்ன? என் வயசு என்ன? நான் பிளஸ் 2 படிக்கிறேன், நீ பிளஸ் 1 படிக்கிற, நீ என் தம்பி மாதிரி ....

தொடர்ந்தாலும் தொடரும் ... 

ஒரு சின்ன கவிதை
அவள் சிரித்தாள்
நான் முறைத்தேன்
அவள் காதல் என்றால்
நான் பேரன்ஸ் என்றேன், இறுதியில்
’’நான் மணவறையில்’’
’’அவள் கல்லறையில்’’
கொய்யாலே எவ்வளவு நாள்தான் பசங்களே சாகுறது..
இனிமேல் பொண்ணுங்களும் சாகட்டும்
நமக்கு 1000 பிகர் மடியும் மச்சி ...